Reisverslag december 2023

Verslag van reis 16 tot 24 december 2024

Op maandag 16 december 2024 vertrok onze voorzitter, Wim de Visser, met een vrachtwagen vol hulpgoederen naar Oekraine.

Ook is op maandag 16 december 2024 ons bestuurslid Leen Schrijver met een bestelbus naar Oekraine vertrokken, Hij is via Oostenrijk en Hongarije via Berehove de Oekraine ingereden. De grenspassage ging relatief snel, ca. 1 uur. De kinderen van groep 7 van de Herman Faukeliusschool in Middelburg hadden een brief in het Oekrains geschreven aan hun onbekende leeftijdsgenootjes in Oekraine. De douane beambte die de brieven zag, vond dit zo geweldig mooi, dat hij zei: Geweldig mooi, doe je deuren maar dicht en rij maar door! Zo was ik snel de grens over. Via mooie schilderachtige dorpjes reed ik door de Karpaten. Op dinsdag rond de middag kwam ik aan bij Mirjam Marijs (uit Hoedekenskerke}, die daar al enkele jaren helpt met het verzorgen van achtergelaten gehandicapte kinderen in een kindertehuis. Op een kamer waar hier in Nederland 4 kinderen liggen, liggen daar 15 gehandicapte kinderen, soms 24u per dag op bed. Mirjam probeert daar wat verlichting in te brengen door met kinderen een rondje te gaan doen in een kinderwagen of rolstoel, of wat te spelen, of wat extra voedsel te geven, enz. Bewonderend wat zij daar betekend voor de kids. De volgende dag ben ik doorgereden naar Smila, een rit van ca. 600 km, maar die duurt wel de hele dag, omdat de wegen soms echt slecht zijn. De doorgaande wegen is wel te doen, maar zodra je van de "rijksweg" af gaat, daalt de snelheid soms naar 15 tot 20 km per uur en ben je bang dat je auto uit elkaar rammelt. In Smila waren we bij de voorganger van de Baptisten gemeente aldaar, Vladimir Ilyushin. Hij gaat iedere maand een week lang naar frontgebied om eten en drinken te brengen bij de mensen die daar nog wonen. Dit zijn meestal ouderen en minder validen. Ook brengt hij daar het evangelie en worden er kerkdiensten gehouden. Op 1 van die plaatsen was het aantal kerkleden nog maar een handvol, omdat de rest gevlucht was of ondergedoken. Maar iedere keer als er een dienst was, kwamen er steeds meer mensen. Mensen die anders nooit naar de kerk gingen en nu wel Gods Woord willen horen. Als gevolg daarvan werd de kerk te klein en stonden er buiten soms nog meer dan honderd mensen onder n paraplu te luisteren. In samenwerking met stichting Mirwam mochten we daar een paar stevige partytenten brengen die nu als noodkerk fungeren.
We zijn ook met Vladimir mee geweest naar gezinnen waarvan de man/vader gesneuveld is. Schrijnend om te zien hoe de kinderen papa missen. We hoorden van een gezin waarvan de vader in een groep van 3.000 soldaten gestreden heeft om het land te verdedigen. Van die groep van 3.000 zijn er 2.970 gesneuveld...…. Dit liet behoorlijke indrukken na bij ons.
Vladimir en zijn vrouw brengen bij veel van dit soort gezinnen iedere maand eten en benodigdheden. Wij mogen samen met andere stichtingen ervoor zorgen dat hij genoeg producten heeft om uit te delen. Ook hebben we enkele rolstoelen gegeven, 1 daarvan aan een jongetje wat altijd alleen op de bank kon zitten, en nu weer naar buiten kan en weg kan.
's Avonds hadden we nog een kerkdienst, waar ivm gebrek aan mannen, voor 90% oudere vrouwen naar toe komen. Tevens wordt daar dan samen een maaltijd genuttigd. Wat over is wordt meegegeven aan de mensen. We mochten samen in het Nederlands en Oekraïens het lied Stille Nacht, Heilige Nacht zingen, mooi dat het geloof ook op deze manier gevoeld mag worden en samen bindt.
Vervolgens ben ik naar Sarny gereden, waar Wim de laatste spullen uit de trailer stond te lossen. Ook daar is veel nodig, wat meestal ook naar frontgebieden gebracht wordt. s Avonds was er ook daar weer een kerkdienst. De zaterdag hadden we vrij gehouden om wat in de omgeving te kijken. In het dorp Sarny bezochten we een plein waar de foto van 188 gesneuvelde soldaten tussen de 18 en 67 jaar getoond werden als aandenken. 's Middags zijn we nog naar een gehandicaptenhuis in aanbouw geweest. Wim was daar in juni ook geweest. De weg er naar toe is misschien 5 kilometer, maar daar doe je gewoon een uur over met de auto, zoveel gaten zitten er in. Dat tehuis is een particulier initiatief van Gregory en zn vrouw. Ze bouwen dit volledig uit eigen middelen en schenkingen. Wim is voor onze stichting de contactpersoon daarvoor, hij heeft bijna wekelijks contact met Gregory en probeert iedere reis daar even te gaan kijken en hem met adviezen en materialen te helpen. Bijzonder wat deze mensen presteren, naast hun huidige gezin met 10 kinderen en enkele gehandicapte adoptiekinderen.
s Zondags mochten we met vriend Ilja mee naar kerk. Dat kerkje staat op ca. 20 km van de Wit-Russische grens. Bijna iedere keer als we hier zijn, gaan we s zondags daar naar kerk. Fijn om ook daar de onderlinge band te voelen.

Iedere keer als we in Oekraine komen, zien we dat er heel veel plekken zijn waar hulp geboden moet worden, waar gebrek is, waar soms helemaal niets is.
Mogen we ook een beroep op u doen? U kunt helpen met materialen, of een transport of financieel. De mensen die het nodig hebben zijn u dankbaar daarvoor.