Reisverslag April 2025 - Kees en Wim de Visser

 Maandag 07 april ’25

Na een lange dag rijden komen we om 00.30 aan in Tapiobicske een klein dorpje 60 km. achter Boedapest. Hier is Michel van Boxtel van de St. Embrace actief met verschillende projecten om de allerarmsten te bereiken, te bemoedigen en op verschillende manieren te helpen om hun levensomstandigheden te verbeteren. https://stichtingembrace.nl Leen Schrijver zal in zijn reisverslag hier meer over vertellen.

Dinsdag 08 april ’25

’s Morgens worden we opgehaald door Michel van Boxtel en laat hij wat zien van het werk dat zij in deze omgeving mogen doen onder de Roma bevolking. Bij het winkeltje van de stichting lossen we de meegebrachte dozen met kleding en na een lekker bakje koffie vervolgen wij onze reis naar Uzhhorodskyi op de grens met Oekraïne. We rijden deze dag door tot een plaatsje ver in de Karpaten.

Woensdag 09 april ’25

In de loop van de middag komen wij aan in een klein dorpje Dubrovytsia ca. 45 minuten voorbij Sarny.  Hier worden we hartelijk ontvangen door Ilja, ons contactpersoon van de niet geregistreerde baptisten. Hier lossen wij ook hulpgoederen en christelijke lectuur. Van het deputaatschap Bijbelverspreiding en GBS heeft Wim een grote hoeveelheid

lectuur gekregen in het Oekraïens. Waaronder ook complete Bijbelverklaringen van Matthew Henry. Hier zijn deze mensen heel blij mee. We worden zeer hartelijk ontvangen door Ilja en Oksana en zijn ouders.  Alexander de vader van Ilja is ook voorganger bij de Baptisten en is heel blij met de Bijbelverklaring en de andere boeken die ook hij van ons krijgt. Na een heerlijke maaltijd rijden we diezelfde avond nog door naar Zaluzhzhya een klein dorpje verderop.

In dit dorpje is Wim ook al eerder geweest met hulpgoederen en heeft hij daar een deel van de oude kerkbanken van de Ger. Gemeente Nieuwdorp gebracht die daar nu in hun nieuwe kerkgebouw staan. 

Hier lossen we o.a. wandtegels, kleding, een groot 8 pits fornuis, voedselpakketten en ook weer boeken die wij van het dep Bijbelverspreiding en GBS hebben gekregen. Het is ontroerend hoe blij deze mensen met de hulpgoederen zijn. De Bijbelverklaringen van Matthew Henry worden ook hier met grote blijdschap ontvangen. Er is een enorme behoefte aan goede lectuur gebaseerd op de Bijbel. De mensen zijn zo dankbaar dat wij die verre reis voor hen willen maken en onthalen ons op een heerlijke maaltijd. Na de maaltijd bidden ze met ons om de Heere te danken voor alles wat ze gekregen hebben en voor ons dat de Heere ons veilig wil brengen op de plaatsen waar we verwacht worden.

De afhankelijkheid van de Heere waarin deze mensen leven is zo ontroerend om te ervaren. Deze mensen hebben t.o.v. ons erg weinig en ze leven continue in de spanning van die vreselijke oorlog maar ze zijn zo dankbaar en dat laten ze duidelijk blijken ook in hun gebeden met en voor ons.

 Donderdag 10 april ’25

De gastvrijheid van Ilja en Oksana is enorm, we hebben heerlijk geslapen bij hen in huis en we werden zeer goed verzorgd. Deze morgen vertrekken we om 06.00 uur naar Vyry Rural Hromada waar ook een kleine niet geregistreerde Baptisten gemeente is.

We worden hartelijk ontvangen door Pjotr en zijn vader, pastor van de gemeente. We gaan eerst hulpgoederen lossen en ook aan hen geven wij boeken en de Bijbelverklaring van Matthew Henry. Als Pjotr die ontvangt is hij zo verwonderd en ontroerd dat hij die krijgt, hij vraagt steeds weer is dat voor mij?  Dit is een verhoring van zijn gebeden verteld hij aan ons.  Hier heeft hij dikwijls de Heere om gevraagd en nu komen wij die brengen. Het is echt een wonder van de Heere voor hem.

Na het lossen worden we uitgenodigd voor een heerlijke maaltijd bij Pjotr en Allona, zijn vrouw, en twee kleine kinderen. Wat mogen we hier ervaren dat de Heere Zijn kinderen overal in de wereld heeft. Hier zijn geen kerkmuren alleen maar verwondering over de rijke genade en barmhartigheid van de Heere. Wat is het dan rijk en mooi om deze mensen te mogen leren kennen en te mogen helpen.

Als we vragen aan Pjotr wat zijn grootste zorgen zijn, antwoord hij: Mijn grootste zorg is de kerkelijke gemeente en de zorg voor de zielen van de mensen hier. Hij besteed heel veel tijd aan het gemeentewerk en gaat regelmatig met vrienden naar het oorlogsfront om te evangeliseren en noodpakketten uit te delen aan de soldaten.

We bidden met elkaar en nemen afscheid en gaan weer verder op reis.

Na een reis over de verschrikkelijk slechte wegen komen we in de loop van de middag aan in Skvyra. Hier gaan we noodpakketten laden die wij meenemen naar de front regio. Dit is een prachtig initiatief van de Mennonieten uit Amerika zij hebben hier een groot gebouw waar ze deze noodpakketten maken en naar het front distribueren. Alle singel methodisten uit Amerika, Canada, Australië, Guatemala, etc. worden opgeroepen om een paar maanden naar de Oekraïne te komen als vrijwilliger om dit werk te doen. Dit initiatief wordt volledig door de Mennonieten gefinancierd.  Het is prachtig om te zien met hoeveel enthousiasme en bevlogenheid ze dit werk doen. Er zijn meisjes die koken, de was doen, schoonmaken etc. een pastor voor de geestelijke verzorging, administratief en leidinggevend personeel. We laden 750 noodpakketten en vervolgen onze reis.

We rijden door naar Kiev waar we bij de Victorie Bakkerij 400 broden besteld hebben om mee te nemen naar de frontregio. Eind van de middag komen we aan bij de Bakkerij. Deze is in een kelder onder een winkelcentrum, de eigenaars vertellen dat dit is gedaan om altijd door te kunnen gaan met bakken van brood ook als er bommen in Kiev vallen. De mensen die heir werken zijn enorm gedreven om het victorie brood te bakken en naar het front te brengen. Het is prachtig om te zien en horen hoe ze hier iedere dag 2000 broden bakken voor het front. Op zo’n klein oppervlak en onder deze omstandigheden.

Na een kop koffie en heerlijke broodjes die we mee krijgen vertrekken we richting Mykolaivka.

 Vrijdag 11 april ’25

Deze dag zullen we het oorlogsgebied in gaan. Mykolaivka, ligt het dichtst bij het front, waar we voornamelijk voedsel, kleding en noodpakketten zullen lossen bij de plaatselijke Baptisten kerk. De voorganger daar, Nicolai, is de vader van Ossana waar we gelogeerd hebben. Voor we vertrekken mogen we onze zorgen aan de Heere voorleggen en bidden om een veilige reis. We mogen beiden rust ervaren en mogen vertrouwen ontvangen dat de Heere met ons meegaat. En dat werd ook bevestigd.

De eerste grote controlepost die we tegenkomen worden we aangehouden en moeten we de vrachtwagen parkeren. Paspoorten, papieren alles wordt gecontroleerd. De laadruimte moet open en ze willen weten waar wij naar toe gaan. Wim moet met de soldaten mee en ik moet in de vrachtwagen wachten. In de controlepost wordt Wim ondervraagd en willen ze onze contactadressen hebben waar we naar toe gaan. Die worden gebeld en gecontroleerd of wij daar werkelijk verwacht worden. De soldaten zijn vriendelijk maar moeten wachten op toestemming van hun commandant om ons verder te laten. Na een ca. een uur komt er akkoord en mogen we verder. Wim vraagt aan de soldaten of ze nog samen zullen bidden, dat vinden ze heel goed en buiten op de weg mogen ze samen bidden. Deze soldaten waren getrouwd en hebben kinderen thuis.

Intussen is het gaan sneeuwen en is het gaan vriezen en vervolgen wij onze reis over gladde en smalle wegen. Wat heeft de Heere ons ook hier weer geholpen.

We komen in de loop van de morgen aan in Mykolaivka waar Nicolai, de voorganger, ons al op staat te wachten. Het kerkje staat aan de doorgaande route en kunnen de vrachtwagen vlakbij zetten. In dit stadje is ook het hospitaal waar de gewonde soldaten van het front naar toe gebracht worden. Het front is hier heel dichtbij we horen de kanonnen en mitrailleurs schieten. Onvoorstelbaar dat de mensen hier zo dicht bij het front moeten leven. We lossen hier voedsel, aardappels, uien, aardappelvlokken, noodpakketten en kleding. Na een heerlijke maaltijd en gebed vertrekken we richting Soemy. Nicolai rijdt ons voor naar het kerkje in daar.

We rijden dwars door Soemy, later blijkt dat we door dezelfde straat gereden zijn waar zondag de twee raketten van de russen zijn neergekomen. Dat maakt wel indruk op ons.

Bij het kerkje in Soemy worden we opgewacht en zijn enorm blij dat we ook bij hen hulpgoederen lossen. Later krijgen we foto’s van hen waarop ze laten zien dat ze onze hulpgoederen en de victorie broden uitdelen aan de arme mensen. Die zijn zo blij en dankbaar dat ze etenswaren krijgen. Dat doet ons heel erg goed en geeft nog meer de noodzaak aan om met dit werk door te gaan.

Ook in dit kerkje zetten ze weer een heerlijke maaltijd neer en bidden we samen om veilige reis. Eén van de mannen brengt ons tot buiten de stad en door de eerste grote controlepost. De mensen zijn zo gastvrij, dankbaar en behulpzaam dat is indrukwekkend.

Na een aantal uren rijden komen we om ca. 18.00 uur aan in Merefa. Daar is net een kerkdienst geweest en helpen heel veel mensen ons met het lossen van de hulpgoederen voor de gemeente in Merefa. 

Daarna gaan we met Mischa mee, voorganger in de gemeente, naar zijn huis en blijven we daar zaterdag en zondag.

 Zaterdag 12 april ’25

Zaterdagmorgen rijden we naar Chuhuivs’ka een plaats aan de andere kant van Charkov. Mischa rijdt met ons mee en wijst ons de weg. Hier is een project voor ex-drank en drugs verslaafden. Ze bakken daar ook brood voor de arme mensen. Omdat de stroom hier regelmatig uitvalt brengen we hier een 28 KVA generator. Als nl. de stroom uitvalt moeten ze het deeg wat in het proces zit allemaal weggooien en dat is erg zonde.

Bijzonder om te zien dat een ex-verslaafde hier nu leidinggeeft en pastor is in de Baptisten gemeente. Hier is duidelijk zichtbaar dat de Heere nog wonderen doet en nog steeds mensen redt van hun ondergang. Indrukwekkend wat ze allemaal hebben op mogen bouwen hier en wat ze meemaken.  Alleen hierover kan je al pagina’s volschrijven hoe wonderlijk de Heere werkt. Dan zie je in de praktijk dat Zijn Naam is: Wonderlijk, Raad, Sterke God, Vader der Eeuwigheid, Vredevorst.

Zaterdagmiddag gaan we mee met het evangelisatieteam van de kerk in Merefa naar een stad 75 km. terug richting Soemy. Hier verzorgen zij een evangelisatie dienst voor onkerkelijke mensen. Bijzonder om te ervaren hoe deze Baptisten zich inzetten voor de zielen van onkerkelijke mensen. Tijdens de dienst gaat steeds het luchtalarm af maar de mensen kijken er niet meer van op. En luisteren met honger naar het Woord van God. Dat geeft hun verlichting in hun noden, diverse mensen hebben persoonlijke gesprekken met de evangelisten.  Om 20.00 uur zij we weer terug in Merefa.

Zondag 13 april ’25

Een zondag mee mogen maken in Merefa is een prachtige en bijzondere ervaring. We mogen veel mensen ontmoeten en spreken. De morgendienst zijn er ca. 400 mensen in de kerk. Deze dienst is speciaal voor niet kerkelijken uit Merefa en omgeving. Het is prachtig om te zien hoe deze mensen luisteren naar het Woord en bewogen meezingen met de liederen die op grote schermen staan. Prachtig die samenzang en ook mooi hoe groepjes jonge mensen uit de gemeente zingen voor deze onkerkelijke mensen.

Na de dienst staan er op het kerkplein lange rijen tafels waarop kleding ligt die we gisteren gelost hebben. En mogen alle mensen hier uitzoeken en meenemen. Ontroerend om te zien hoe blij deze mensen zijn met onze afgedankte kleding. Dan mogen wij toch wel heel dankbaar zijn voor de welvaart die wij hebben.

s ‘Avonds kerk voor de gemeenteleden, Wim spreekt namens de stichting de gemeente toe en wordt hartelijk bedankt voor het prachtige werk wat wij voor hun doen. Het is een andere cultuur maar we belijden samen dezelfde God en geloven in hetzelfde Woord van God. De diensten staan in het teken van Palmzondag, de intocht van de Heere Jezus in Jeruzalem. Wat is het nodig dat de Heere Jezus in onze harten komt en net zoals in de tempel in Jeruzalem er alles uitdrijft wat niet tot Zijn eer en onze zaligheid is.

Wonderlijk om te ervaren dat de Heere ons verbindt met deze mensen door Zijn Woord en Geest. En dat de verschillen die er zijn mogen wegvallen en dat alleen de Heere overblijft.

Maandag 14 april ’25

Na twee dagen vol van indrukken en de liefde en zorg van deze mensen te hebben ervaren gaan we weer verder. Mischa brengt ons om 05.45 een heerlijk ontbijt en brengt ons naar de vrachtwagen. Daar staan nog een paar mensen ons op te wachten. Na voor ons te hebben gebeden nemen we afscheid. Dat valt ons ook zwaar om deze mensen achter te moeten laten. Misja rijdt ons voor naar de snelweg wat zorgen deze mensen goed voor ons.

Rond 11:00 uur komen we aan in Dnipro, ook hier worden we fantastisch opgevangen en lossen we op een pleintje in de stad alle goederen die we nog hebben en een 28 KVA aggregaat voor de kerkelijke gemeente. Omdat we niet bij het kerkje kunnen komen met de vrachtwagen laden we alles over op een andere vrachtwagen die de goederen bij de kerk brengt. Omdat ze niet voor ons kunnen koken krijgen we nog een paar heerlijke broden en beleg mee en bidden ze samen met ons voor een veilige thuisreis.

Na een lange reis naar de Poolse grens komen we 15 april in Polen en laden we daar weer voor Nederland. Op 17 april om 11.30 uur komen we weer veilig aan in Nieuwdorp. En kunnen we niet anders dan de Heere danken voor Zijn bewaring op deze indrukwekkende reis.